یادداشت/ دکتر محمدعلی متفکرآزاد/ افزایش دستمزد کارگران و مزایای آن

بسمه تعالی
« افزایش دستمزد کارگران و مزایای آن»

 افزایش دستمزد کارگران تا حد تامین معیشت و زندگی مکفی آنان و خانواده هایشان و تامین زندگی آبرومندانه آنان مورد تاکید دین مبین اسلام و ازجمله اهداف مهم انقلاب اسلامی است که در همه اسناد بالادستی و در مهمترین آنها یعنی در قانون اساسی مندرج است.
خداوند در قرآن کریم در آیه ۷۰ سوره اسرا. بر تکریم بنی آدم تاکید فرموده‌ است . از جمله عواملی که کرامت بنی آدم را مخدوش میکند و به آن آسیب می زند ؛ « فقر» است ؛ که ازجمله انواع آن « فقر فرهنگی و فقر اقتصادی» است که در جای خود بحث مفصلی را می طلبد. اما بهرحال کارگران  بلحاظ اقتصادی جزو فقیر ترین اقشار جامعه هستند و باید این فقر از زندگی آنان زایل شود تا کرامت آنان تامین شود.
اما در این مقال منظور نگارنده این است که تحلیلی علمی - البته به زبان ساده - از مزایای اقتصادی افزایش دستمزد کارگران برای واحد های تولیدی و اقتصاد ملی ارایه نماید :
اگر بپذیریم که قشر کارگر و کارمند بلحاظ اقتصادی از ضعیف ترین گروه های اجتماعی هستند - که البته چنین است - آنگاه با توجه به اینکه این گروه تقاضای اشباع نشده از کالاهای مورد نیاز زندگی را دارند؛ به این نتیجه میرسیم که در صورت افزایش دستمزد آنان همه - یا لا اقل بخش اعظم -  این افزایش را به خرید کالاهای مورد نیاز از میان محصولات بنگاه های تولیدی اختصاص خواهند داد و این به رونق اقتصادی کمک خواهد کرد؛  تا جاییکه بعضی از اقتصاددانان سرمایه گذاری و رشد اقتصادی را از طریق توزیع بهتر و عادلانه تر ثروت و درآمد محقق دانسته اند.مولای متقیان امیر مومنان حضرت علی (ع) می فرمایند « وانّ فی العدل سعه»  یعنی گشایش و توسعه در برقراری عدالت است . بنابراین اگر دنبال جهش تولید و رشد اقتصادی هستیم باید از مجرای عدالت شروع کنیم . رهبر معظم انقلاب نیز بارها بر «رشد اقتصادی توام با عدالت» و به اصطلاح «رشد فقر زدا »و نه « رشد فقرزا »تاکید فرموده اند ودر ابلاغیه سیاست های کلی اقتصاد مقاومتی نیز آن را مورد تاکید قرارداده اند.
اما نکته دیگر اینکه افزایش حقوق و دستمزد این گروه از مردم موجب ارتقاء بهره وری عامل انسان در تولید و ارتقاء قدرت رقابتی بنگاه‌های تولیدی و سود آوری بیشتر آنها نیز خواهد شد.
ناگفته نماند که سهم حقوق و دستمزد در قیمت تمام شده محصولات بنگاه های تولیدی در ایران بسیار کمتر از برخی کشور هاست ( حدود ۱۰درصد یا کمتر ؛  در مقایسه با حدود ۳۰درصد برخی کشور های صنعتی).
البته برای رفع نگرانی کارفرمایان ؛ لازم است در کنار سایر اقدامات ضروری برای اصلاح ساختار تولید در بنگاه‌های تولیدی ؛ برای حفظ تناسب میان دستمزد کارگران و بازدهی کار عامل انسان در تولید ؛ و درجهت ارتقای سطح بهره وری آن ؛ دوره های مهارت افزایی برای کارگران بطور مداوم تا رساندن آن به سطح مطلوب برگزار شود . این دوره ها میتواند از سوی بخش خصوصی و دولت بطور مشترک (با تقبل هزینه مشترکا) برگزار شود.
البته راه های دیگری نیز برای ارتقاء سطح بهره وری عوامل تولید  - که معضل اساسی در واحد های تولیدی کشور است -  وجود دارد که میتواند در مقاله دیگر مورد بحث و بررسی قرار گیرد.
والسلام علی من التبع الهدی.
محمدعلی متفکرآزاد